Politiek (en wat ik er dusver van begrepen heb)

In Nederland lijkt het allemaal heel simpel: je hebt een paar politieke partijen, die soms stuivertje wisselen als het om het grootste aantal zetels gaat, tegen de tijd dat de verkiezingen naderen worden er gouden bergen beloofd en geen belangrijke beslissingen meer genomen en intussen draait de ambtenarij in Den Haag gewoon door en zijn de koerswijzigingen marginaal. Waar draait het dus om voor het goede begrip? “Follow the money” en probeer iets te snappen van de psychologische make up van de leider (meestal gewoon narcisme, soms met wat meer antisociale trekken).
Nepal is dan toch een tikkeltje anders. De strijd tussen de politieke partijen is heftig (in het parlement gaan ze soms nog letterlijk op de vuist), het geloof in de overheid is tegelijk cynisch klein (ze zijn corrupt en doen toch niets voor de gewone man) en magisch groot (als nu de overheid eens begon zijn beloften waar te maken, dan waren wij Nepali morgen allemaal goed gehuisvest, rijk en gealfabetiseerd). Nepal is de underdog, want het is een “land locked country”, de buren India en China zijn economische grootmachten en India bijvoorbeeld schroomt uit opportunisme niet om de grenzen te sluiten, waardoor in Nepal grote schaarste ontstaat. Dus... loop ik rond in Dolakha, vorig jaar bij de eerste aardbeving relatief licht getroffen, maar de tweede keer dichtbij het episch centrum, gevolg: treurig stemmende schade, waartussen hier en daar puin gesorteerd is vooruitlopend op mogelijke herbouw, maar meestal een ongesorteerde hoop rotzooi rest en er soms in een bouwval nog een huisje geconstrueerd is met glimmend nieuwe golfplaten en... het gewone leven hervat is. Op straat bijvoorbeeld een soort vierkante sjoeltafel met gaten in de hoeken, verschillend gekleurde schijven en zo te zien de regels van pool biljart: eromheen vier fanatieke spelers en een aantal enthousiaste toeschouwers, gemiddelde leeftijd 23 jaar. Ik gun iedereen zijn verzetje, maar waarom gaan die gasten geen puinruimen? Antwoord: omdat de overheid corrupt is en het geld dat door westerse landen geschonken is niet goed verdeelt, maar stiekem onderling verdeelt. Wij wachten tot de overheid ons komt helpen...
Even verderop: grote drukte rond een bouwproject temidden van de ingestorte huizen. Het lijkt wel een grote kelder te worden, of misschien een parkeergarage, waarop nog een school of iets dergelijks moet verrijzen?? Even vragen aan de enige man met bouwhelm op, die niet sjouwt. Antwoord: “a pond”. Ik zwijg verbijsterd, maar denk meteen: wie ben ik om te bedenken wat de juiste prioriteiten zouden moeten zijn? Nepali beleven met hun verplichte wachten op van alles (mindfull!) en hun religieuze handelingen die met het gewone leven vervlochten zijn, natuurlijk geheel andere dingen rond een mooie vijver, ook al ligt die in een rampgebied, dan wij botte westerlingen. Is dit soort prioriteren dan toch ook gewoon politiek bedrijven?