de aankomst

Terug in Nepal:Eerste ervaringen   
Vanuit t vliegtuig zie ik de bergen. Indrukwekkend! Ik zie ons weer lopen daar, de kleine paadjes, de blauwe huizen, de vrouwen die het land bewerken.
Daarvóór al, wachtend op t boarden, daar in Bombay, ik hoor Nepalees ik meen een andere  Aziaat te zien tussen alle Indiërs om ons heen. 
Bij het wachten op de bagage ben ik weer terug in de tijd, ik herken de plek, de chaos, het ongeorganiseerde, maar nu voelt t vrijwel meteen weer een soort van vertrouwd. Zo vergaat het ons erna ook als we in de auto stappen (een luxe die we ons gepermitteerd hebben, we worden door n auto van het ziekenhuis opgehaald) en ons in het zaterdagmiddag verkeer van Kathmandu storten. De drukte  op de weg, links rijden, geen enkel ontzag voor de witte middenstreep op t wegdek, de brommers met gezinnetjes erop, man met helm voorop de rest zonder, oja zo deden ze dat hier, voortdurende claxons. Het stof! Dat is wel een verschil, zoveel stof kenden we niet, ik zie veel meer mensen met een smoeltje voor. 
De chauffeur is verbaasd: niet in de Lodge? Daar gaan alle buitenlanders immers naartoe? Nee voor ons voelt het passender om naar t ons vertrouwde guesthouse aan de Bazar, de hoofdstraat van Dhulilkhel te gaan, we worden verwelkomd door Sharmilla, in de stofrotzooi want ze zit midden in n verbouwing. Ach, ook dat kennen we, indertijd zaten we de eerste maanden ook in t stof en de herrie van de verbouwing van KU guesthouse. 
We gaan op pad, door t stadje, zien de winkeltjes waar we onze boodschapjes deden, de oude man met zn mooie snor bij wie we fruit kochten, niks veranderd . Er lijkt wel wat minder rotzooi op straat  te liggen, of verbeelden we ons dat? Het hoekje waar altijd een grote hoop vuilnis  lag, waar ook altijd  een varken rondzwierf, is anders, hoewel we er wel nog steeds een paar kinderen in t vuile zand zien spelen die daar in golfplaten huisjes wonen.
Natuurlijk gaan we meteen geld pinnen! Het bekende bezoekje aan de Nabilbank, maar dan een nieuwe ervaring: de tip van Wies, heerlijke koffie in t nieuwe tentje naast de bank. De beste koffie van Nepal? En we krijgen natuurlijk meteen het verhaal van de eigenaar te horen hoe hij hier begin 2017 gestart is. Wat een vriendelijke mensen zijn t toch, die nepalezen. We ontmoeten daar Wouter direct herkenbaar als Nederlander, en raken in gesprek. Coassistent op de eerste hulp, en had al gehoord van onze komst! Grappig, met hem samen drinken we een biertje in de Lodge, en genieten enorm van het prachtige uitzicht, een gouden rand van de ondergaande zon om  de besneeuwde bergtoppen. Een boeiend gesprek met Wouter over zijn ervaringen in het ziekenhuis, hoe er geleerd wordt, is er wat veranderd? Het lijkt wel zo… heel benieuwd wat de dag van morgen ons gaat brengen.
We eten beneden in de keuken  DalBath door Sita bereid, en drinken erna op ons balkon (jammergenoeg oplos)koffie met een whiskey, onder de indrukwekkende sterrenhemel.
 En nu lekker slapen in ons vertrouwde bed hier in Sharmilla’s Guesthouse met het eindeloze hondengeblaf als achtergrondmuziek.
Einde van de eerste dag!