DHOS
10 januari 2016 - Dhulikhel, Nepal
Dhulikel Hospital, dat is natuurlijk echt mijn ding. Dus is Annelies dit keer aan het woord…Tijdens onze eerste verkennende rondgang door Dhulikel hebben we al kort rondgekeken op het terrein van DHOS. We zijn onder de indruk van alle nieuwbouw, die in volle gang is. Veel lawaai, veel stof., heel veel mensen. Oud (een rolstoel waar een wiel aan ontbreekt) en nieuw (bedden voor de afdeling die nog niet helemaal af is) materiaal staat buiten onder te stoffen. Een prachtig nieuw en heerlijk koel onderwijs gebouw staat ertussen te pronken.En dan, op de 3e dag, worden we uitgenodigd voor de Morning Conference. We schijnen ons daar te mogen voorstellen, en van ons wordt verwacht dat we kort vertellen over onze achtergrond en het doel van ons bezoek. Toch wel spannend! Wat kunnen we verwachten van deze meeting? Wie zijn aanwezig, hoe is de sfeer? Ik heb totaal geen voorstelling, Dik gelukkig iets meer, immers, elk ziekenhuis kent dit soort bijeenkomsten wel, de dagelijkse overdracht. Dus gelukkig een beetje voorbereid zijn we daar stipt om 8 uur. Een vriendelijk ogende dr Ram, stichter en directeur van DHOS, neemt plaats aan de lege lange zijde van de tafels, tussen hem en ons 2 lege stoelen en idem aan zijn linkerzijde. Aan de overige zijden van de tafels zitten alle dokters jong en oud, opgepropt, drie rijen dik. Tegenover hem begint een jongedame, waarschijnlijk jongste assistent van de Emergency, haar verhaal. Op uitnodiging van Ram volgen de artsassistenten van de overige afdelingen, en in voor ons slecht verstaanbaar engels worden de gegevens van alle opgenomen patienten in rap tempo voorgelezen. Zelfs de kaakchirurg doet zijn verhaal, zo’n keer of 10 verstandkiezen links of rechts getrokken.
Dat eerste verhaal is schrikken voor ons: ik krijg niet alle details mee, maar blijkbaar is er die nacht een patiente overleden, waarbij de vraag rijst of dit overlijden voorkomen had kunnen worden. De arme assistente wordt op zeer kritische wijze ondervraagd, vooral door Ram, ze krijgt weinig steun van haar collega of supervisor. De sfeer is niet prettig, en ik kan alleen maar denken: ach, arme jonge dokters... De bedoeling van Ram is overduidelijk, en hij komt over als een man met de overtuiging, met charisma ook: DHOS is het beste ziekenhuis waar de beste dokters horen te werken om de beste patientenzorg te leveren. Maar…. zou het ook anders kunnen? Zou er een veiliger sfeer gecreeerd kunnen worden waarin kritische nabespreking leiden kan tot leren voor deze jonge dokters?
Ik prijs me gelukkig dat ik een heel ander verhaal kan vertellen, over mezelf als een gewone GP en een gewone teacher. Erna is Dik aan de beurt. Geen kritische vragen maar een dr Ram die zeer beminnelijk kan zijn, ons hartelijk welkom heet in zijn ziekenhuis, bewondering uit voor Dik vanwege zijn ondersteunende rol, en zegt blij te zijn met wat wij komen doen. Ik ben zeer benieuwd naar een volgend gesprek met hem: wat heeft hij te bieden bij het opstarten van de huisartsopleiding in DHOS.
Dat eerste verhaal is schrikken voor ons: ik krijg niet alle details mee, maar blijkbaar is er die nacht een patiente overleden, waarbij de vraag rijst of dit overlijden voorkomen had kunnen worden. De arme assistente wordt op zeer kritische wijze ondervraagd, vooral door Ram, ze krijgt weinig steun van haar collega of supervisor. De sfeer is niet prettig, en ik kan alleen maar denken: ach, arme jonge dokters... De bedoeling van Ram is overduidelijk, en hij komt over als een man met de overtuiging, met charisma ook: DHOS is het beste ziekenhuis waar de beste dokters horen te werken om de beste patientenzorg te leveren. Maar…. zou het ook anders kunnen? Zou er een veiliger sfeer gecreeerd kunnen worden waarin kritische nabespreking leiden kan tot leren voor deze jonge dokters?
Ik prijs me gelukkig dat ik een heel ander verhaal kan vertellen, over mezelf als een gewone GP en een gewone teacher. Erna is Dik aan de beurt. Geen kritische vragen maar een dr Ram die zeer beminnelijk kan zijn, ons hartelijk welkom heet in zijn ziekenhuis, bewondering uit voor Dik vanwege zijn ondersteunende rol, en zegt blij te zijn met wat wij komen doen. Ik ben zeer benieuwd naar een volgend gesprek met hem: wat heeft hij te bieden bij het opstarten van de huisartsopleiding in DHOS.
