hurkzit

7 januari 2016

We kenden het al van Vietnam: Aziaten hebben een souplesse in de hurken behouden, die wij als volwassen westerlingen allang kwijt zijn. Ik heb het Gilles nog wel eens zien doen daar op een tempelplein en na uitdagen door de rest van het gezin, maar ik moet persoonlijk omhoog getakeld worden als ik dat probeer. Nepalezen werken ook in deze houding: schilderen, hout beitelen, met een haakse slijper een metalen plaat doorzagen en als ze even rustig willen zitten en er is geen bankje in de buurt dan hangen ze zichzelf in de hurken en zitten er relaxed bij.

Je begrijpt: het gaat over de eerste indrukken. Op het vliegveld van Kathmandu enorme chaos door slechts 4 bagagebanden, terwijl de internationale vliegtuigen allemaal binnen een kort tijdsbestek in de namiddag landen. de indeling op het elektronische scherm wordt in tweede instantie door een handgeschreven A4-tje overruled -> iedereen spoedt zich dwars door de andere wachtenden van band 4 naar band 1 (wij ook). Na 1 uur hebben we onze 4 items en buiten wacht chauffeur Ganesh van Dhulikhel Hospital ons vriendelijk op met het bordje "Dr. Annelies". Eerst dus chaos, daarna rustige georganiseerdheid en vervolgens weer chaos op de 30 km van Kathmandu naar Dhulikhel, die we in ruim 1 uur afleggen.

Moeten wel wennen aan het omgaan met de temperatuur: er worden kruiken uitgedeeld en zelfs in je bed geschoven als je niet aanwezig bent, er is ook een 400W kacheltje op de kamer en verder zit iedereen bijna overal met zijn jas aan, ook als ik alweer aan de korte mouw begin te denken (midden op de dag bij +20 gr). En dan zijn er nog de andere eigenaardigheden van het land: stof, bijzondere omgang met de dieren, maar ook vriendelijkheid, prettige omgang van ouders met kinderen (voor zover te beoordelen vanaf de weg), kleurige kleding en het vrijwel ontbreken van poezen. Dat is even mijn persoonlijke hangup omdat wij onze poes Henk mekkerend bij de achterdeur moesten achterlaten.

Nog even leuk van de eerste twee missies van de eerste dag: de ATM die we vonden moest op geleide van de bewaker geheel gereset worden (10 min) en de aanvraag van een prepaid simcard ging gepaard met het invullen van de naam van mijn grootvader, een recente pasfoto, leesbare kopie van paspoort en visum en duimafdrukken! We zijn geland

Foto’s

1 Reactie

  1. Wies:
    8 januari 2016
    Mooie foto's hoor!!!! Super kleurrijk.